Armoedebeleid unaniem aangenomen

Armoedebeleid unaniem aangenomen

Op 14 december is in de gemeenteraad een nieuwe nota over armoedebeleid aangenomen. Dat deze nota unaniem werd aangenomen is uniek te noemen. Van tevoren was er namelijk veel discussie.

Alle partijen zijn het er over eens dat mensen die het financieel moeilijk hebben geholpen moeten worden. De spannende vraag is echter hoe. Tot nu toe was het beleid dat het inkomen (max. 110% van het minimum inkomen) bepaalde of iemand in aanmerking kwam voor aanvullende vergoedingen of kwijtschelding van gemeentelijke belastingen. De discussie spitste zich toe op de vraag of de inkomensgrens moest worden verhoogd of niet. Daar kun je heel lang over blijven discussiëren.

De SGP stond een andere lijn voor: Er moet niet gekeken worden naar de vraag waar iemand met een bepaald inkomen recht op heeft, maar veel meer naar de vraag wat iemand in zijn of haar omstandigheden nodig heeft. Met generieke maatregelen los je de problemen niet. Maatwerk is het sleutelwoord.

Het College heeft dit geluid keurig verwerkt in haar nieuwe nota over armoedebeleid. Uiteraard heeft iedereen die onder de 110% van het minimum inkomen zit recht op aanvullende vergoedingen en kwijtschelding van belastingen. Dat is een landelijke regel. Daarnaast gaat de gemeente kijken wat iemand nodig heeft en wordt er maatwerk geleverd. Uiteraard wordt er niet alleen naar de financiën gekeken. Soms heeft iemand hulp nodig bij de administratie of is het belangrijk dat kinderen naar de muziekschool kunnen. In deze en dergelijk gevallen voorziet het armoedebeleid.

In het voorstel stond ook een jaarlijkse vaste vergoeding voor chronisch zieken en gehandicapten van 150 euro. De raad vond dit een mager bedrag. Met elkaar is er gezocht of dit niet wat ruimer kon. Na goed overleg is er amendement ingediend waarmee dit bedrag werd verhoogd naar 250 euro.

Mede vanwege dit gezamenlijke amendement heeft de raad het armoedebeleid unaniem aangenomen Gezien alle voorgaande discussies was dit werkelijk onverwacht. We zijn er echter blij mee. Mensen die armoede ervaren zijn niet gebaat bij discussies, maar hebben voluit hulp nodig van de gemeente. De gemeente kan nu daadkrachtig aan de slag met de uitvoering van het bijbels principe: “Draagt elkanders lasten”. Ze heeft de gehele raad achter zich staan!